مهارت های ارتباطی پرستاران بیمارستان های آموزشی گیلان: کلامی، شنود، بازخورد

مقدمه: ارتباط موثر، عنصر حیاتی از مراقبت پرستاری کارآمد بحساب می آید. این مطالعه به منظور بررسی مهارت های ارتباطی و برخی متغیرهای دموگرافیک مرتبط با آن در پرستاران انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی مقطعی است که در آن 210 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی گیلان در سال 1394، که به روش تصادفی نسبتی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد مهارت های ارتباطی بارتون جی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 21، و آمار توصیفی و تحلیلی (اسپیرمن، من ویتنی- یو ،کروس کالوالیس) در سطح معنی داری (05/0 >p ) استفاده شده است. یافته ها: میانگین کلی و انحراف معیار مهارت های ارتباطی پرستاران (45/6 ± 66/60) و به تفکیک حیطه ها، مهارت کلامی (18/3 ± 58/21)، مهارت شنود (91/2 ± 71/18)، و مهارت بازخورد (57/2 ± 36/20) بود. بین مهارت ارتباطی کلی با مشخصات دموگرافیک سن، وضعیت تاهل، سابقه کار، بخش محل خدمت و نوع استخدام رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (05/0 > p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، پرستاران از سطح مهارت های ارتباطی متوسطی برخوردار بودند. بنابراین توجه مدیران پرستاری به برگزاری برنامه های آموزشی جهت ارتقای این مهارت ها ضروری به نظر می رسد.